با نگاهی به کشورهای پیشرفته جهان درمی‌یابیم دولت الکترونیکی تا چه حد توانسته است هزینه‌های عمومی را کاهش دهد و کارایی و اثربخشی کنترل و مدیریت سیستم‌های اجتماعی، مالیاتی، بهداشتی، درمان عمومی و تامین اجتماعی را به حداکثر برساند.
دولت الکترونیک شیوه‌ای برای دولتها به منظور استفاده از فناوری جدید می‌باشد که به افراد تسهیلات لازم جهت دسترسی مناسب به اطلاعات و خدمات دولتی، اصلاح کیفیت خدمات وارایه فرصتهای گسترده‌تر برای مشارکت در فرایندها و نمادهای مردم سالار را اعطا می‌کند.
دغدغه اصلی این پژوهش، شناسایی عوامل موثر بر پذیرش دولت الکترونیک در ایران است.
این عوامل در قالب سه دسته متغیرهای فردی، سازمانی و اجتماعی طبقه بندی شده و مورد بررسی قرار گرفته اند.
در ابتدا چند تعریف از دولت الکترونیک ارایه می‌شود: مفهوم دولت الکترونیک، معادل فراهم سازی امکان استفاده سهل و آسان از فناوری اطلاعات به منظور توزیع خدمات دولتی به صورت مستقیم به مشتری، به صورت 24 ساعته و 7 روز هفته می‌باشد.
2.
امکان آموزش مادام العمر: اندیشه تمام نشدن آموزش با پایان یافتن دوران مدرسه، امروزه از طریق آموزش از راه دور تحقق یافته است.
4.
بازسازی روابط میان دولتها با مردم: به جای تامین خدمات یکسان برای همه،دولتها می‌توانند به کمک فناوری جدید با مردم به صورت افرادی مجزا عمل و به آنها خدمات شخصی ارایه نمایند.
در این صورت شهروندان در روابط خود با دولت، احساس مسیولیت بیشتری می‌کنند و اعتماد و اطمینان خود را نسبت به بخش دولتی دوباره به دست می‌آورند.
توسعه اقتصادی: دولتها می‌توانند با ارایه خدمات پیوسته به بازرگانان آنها را در امورشان یاری دهند.
اتصال به شبکه و استفاده از ابزار شبکه، آنها را در اموری چون اخذ مشاوره و انگیزههای مالی کمک می‌کند.
به علاوه، آنها قادر خواهند بود تا از مزایای به روز بودن، ارتباط نزدیک‌تر با مشتریان،ورشد وتوسعه محلی و جهانی بازارهای خود بهره مند شوند.
6.
ایجاد یک نوع حکومت مشارکتی: دولت الکترونیکی می‌تواند به یک مردم سالاری مستقیم منتهی گردد.
هم اکنون نیز برخی دولتها در سطح محلی، از مناظرهها و تریبونهای آزاد بحث و گفتگو، و رای گیریهای اینترنتی در جهت بهبود فرآیندهای تصمیم سازی خویش حمایت می‌نمایند
منبع : مقاله دولت الکترونیک
